به گزارش پیام خانواده از ایسنا ,در حالی که کاخ سفید مدام به تنش ها علیه روسیه و چین دامن می زند، هنری کیسینجر این ریش سفید عرصه سیاست خارجی آمریکا هفته گذشته قاطعانه به واشنگتن هشدار داد که یا سیستم بین المللی جدید را بپذیرد یا به دامن زدن به تنش ها ادامه دهد و تبعات آن را پذیرا شود، چرا که این کار به ایجاد وضعیتی مشابه با شرایط پیش از جنگ جهانی اول منجر خواهد شد.
هنری کیسینجر 97 ساله که به همراه جرمی هانت وزیر امور خارجه اسبق انگلیس در یک وبینار شرکت داشت، ضمن دعوت از آمریکا برای رسیدن به یک توازن با نیروهای جهانی موجود افزود: «اگر تصور می کنید که جهان بر اساس اینکه در این لحظه چه کسی قدرت غالب را دارد خود را متعهد به رقابتی بی پایان می کند، در این صورت بروز یک فروپاشی در نظم اجتناب ناپذیر است. و پیامدهای این فروپاشی می تواند فاجعه بار باشد.»
این دیپلمات کهنه کار از آمریکا خواست  تا درک کند اینطور نیست که هر مسئله ای «راه حل های نهایی» داشته باشد و هشدار داد: «اگر در این مقطع با چین به تفاهم نرسید، در این صورت در وضعیتی مشابه پیش از جنگ جهانی اول قرار خواهیم گرفت که در آن کشمکش های همیشگی وجود خواهد داشت که خیلی زود حل می شود، اما یکی از این کشمکش ها در نقطه ای از کنترل خارج خواهد شد.»
با این حال این ایده به سادگی در واشنگتن مورد قبول قرار نخواهد گرفت که ایالات متحده باید دست از تحمیل خواست خود بر تمام کشورهای دیگر دست بردارد.  سخنان تند و تیز و اهانت های شخصی پرزیدنت جو بایدن که مدام علیه همتایان روسی و چینی اش ولادیمیر پوتین و ژی جینگ پینگ مطرح می کند شاهدی است بر این مدعا.

یانگ جیه چی مقام عالیرتبه چینی روز 18 مارس در آلاسکا به وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن گفته بود که «ایالات متحده  صلاحیت این را ندارد که با چین از موضع قدرت سخن بگوید.» سپس سرگئی لاورف وزیر امور خارجه روسیه  و همتای چینی اش یانگ یی چند روز بعد در 22 مارس در طول دیدار خود در پکن با بی پروایی گفتند که آنها «به طور مشترک بر تضمین چند جانبه گرایی و حفظ سیستم بین المللی با مرکزیت سازمان ملل و نظم بین المللی مبتنی بر قوانین بین المللی تاکید کرده اند و همزمان قویا با تحریم های یکجانبه و نیز مداخله سایر کشورها در امور داخلی خود مخالفت می کنند.»
 دوران شغلی کیسینجر سراسر آلوده به خون بوده است، وقتی که به یاد می آوریم حمایت او را از پاکستان در طول جنگ استقلال بنگلادش با وجود قتل عام صدها هزار نفر و تجاوزهای گروهی؛ هماهنگی یک کودتای نظامی در شیلی برای برکنار کردن آلنده رئیس جمهور دمکراتیک انتخاب شده این کشور به نفع دیکتاتوری پینوشه؛ حمایت تاکتیکی از اندونزی در کشتار صدها هزار نفر از اهالی تیمور شرقی و ایستادن پشت حمله ترکیه به قبرس که به آواره شدن 200 هزار یونانی بدون حق بازگشت دوباره آنها انجامید که تنها چند مورد از اقدامات او در  دوران تصدی وزیر امور خارجه آمریکا بوده است.
با این حال اظهار نظر اخیر او در مورد آمریکا و سیستم بین المللی عملا پیشنهادی سنجیده است که اگر دولت بایدن این توصیه او را بپذیرد که نظم جهانی در حال تغییر است، می تواند به نفع صلح جهانی باشد. البته این احتمال وجود ندارد که واشنگتن آمادگی این را داشته باشد که به طور یکجانبه اعمال قدرت نرم و سخت خود را خاتمه دهد، چرا که به اشتباه بر این باور است که می تواند نظم تک قطبی جهان را حفظ کند.
همواره پذیرش این واقعیت که دنیا تغییر کرده برای قدرت های بزرگ کار دشواری بوده است، به خصوص زمانی که این کار به زیان آنها تمام می شود. رفتار دولت بایدن که عامدانه از تهدید و سخنان نامناسب استفاده می کند، نشان می دهد که به شکلی منطقی یک سیستم جهانی چند قطبی را نمی پذیرد، به خصوص با توجه به اینکه روسیه هراسی و چین هراسی در حال شدت گرفتن است.

توهین های شخصی او علیه پوتین و ژی  بیانگر ناتوانی آمریکاست، به خصوص وقتی در نظر می گیریم که آمریکا از نظر تاریخی وقتی در اوج قدرت خود قرار دارد به این نوع سخن سرایی ها روی نمی آورد. ایالات متحده دیگر یگانه ابرقدرت جهان نیست و رقبای آن دیگر چنین تعرضی را نمی پذیرند و دقیقا به همین دلیل است که هیئت نمایندگی روسی که ماه گذشته به آلاسکا رفته بود، به وضوح اظهار کرد که هیچ گونه زبان زوری را نمی پذیرد.
مشکل دیگر آمریکا این است که آیا هم پیمانان آن روابط خود را با چین و روسیه کاهش خواهند داد یا نه و آیا خواهند پذیرفت که به سوی کشمکش با این کشورها رانده شوند یا نه. نشانه هایی وجود دارد که مهم ترین کشورهای اروپایی دربرابر مطالبات آمریکا مقاومت خواهند کرد. این مسئله در مسئله پروژه نورد استریم 2 مشهود است که در آن تلاش های آمریکا برای جلوگیری از احداث این پروژه، با وجود شکایت های  بی پایان بازیگران کوچک تری چون لیتوانی و لهستان، با مقاومت کشورهای مهم اتحادیه اروپا مواجه شده است.
رابرت گیتز رئیس پیشین سیا و وزیر دفاع سابق آمریکا در مصاحبه اخیر خود با واشنگتن پست پذیرفته است که تحریم ها علیه روسیه هیچ نفعی برای آمریکا ندارد. رابرت کاپلان در نشنال اینتسرت روسیه را «مشکلی از دوزخ» توصیف می کند، چون نمی توان آن را مقهور خود کرد. کاپلان  دلایلی می آورد که چرا ضرورت دارد روسیه «از اتحادی یک جانبه با چین» فاصله بگیرد و به دنبال ایجاد توازن با آمریکا باشد.
سیاست پر اشتباه واشنگتن درتداوم موضعی پرخاشگرانه برای حفظ یک نظم جهانی تک قطبی به نفع روسیه و چین تمام شده است، به خصوص موجب تسریع همکاری های آنها گردیده است. غرب دیگر نمی تواند قدرت اقتصادی چین یا قدرت نظامی روسیه را سرکوب کند. استراتژیست های نظامی در غرب آگاهند که همکاری روسیه و چین را نمی توان با هیچ چیزی  جبران کرد. دست آخر واشنگتن مجبور است به راهبردی روی آورد که شبیه پیشنهاد کیسنجر است، یعنی رفتن به دنبال ایجاد موازنه (با سایر قدرت ها) و همزمان پذیرش واقعیت چند قطبی که بر جهان حاکم شده است.
نویسنده: پل آنتونوپولوس  (Paul Antonopoulos) تحلیلگر ژئوپلتیک مستقل
منبع: https://b2n.ir/j18204

انتهای پیام.